Gelişen teknoloji ile iş dünyasında devrim niteliğinde pek çok değişim oldu. Bu değişimlerin başında ise yapay zekânın insan kaynakları yönetimine etkisi yer alıyor. Ancak bu yeniliğe karşı duruşumuz, aslında “Bu teknolojiyi nasıl kullanacağız?” sorusuna vereceğimiz yanıtla doğrudan ilişkilidir. Yapay zekâyı tehdit mi yoksa fırsat mı olarak gördüğümüz, bu teknolojik devrime bakış açımızı ve gelecekteki duruşumuzu da belirlemektedir.
İnsan kaynakları yönetimi, yalnızca personel alımı ya da maaş takibinden ibaret bir süreç değildir. Bugün artık çalışan bağlılığı, yetenek yönetimi, kariyer planlaması, eğitim ve performans analizi gibi pek çok stratejik alanı kapsayan bir departman halinde olup , bu kadar kapsamlı ve dinamik bir süreci yönetmek için yapay zekâ destekli sistemlerden yararlanmak kaçınılmaz hale gelmiştir. Yapay zekâ uygulamaları; aday tarama, özgeçmiş analizi, yapay zeka destekli mülakat süreçleri, çalışan memnuniyeti analizi gibi birçok konuda insan kaynaklarının iş yükünü azaltmakta ve karar süreçlerini hızlandırmaktadır. Örneğin, yüzlerce başvuru arasından pozisyona en uygun adayları belirlemek, Bu teknoloji sayesinde artık saatler değil, dakikalar alabiliyor. Bu durum hem zaman hem de maliyet açısından işletmelere önemli avantajlar sunuyor. Ancak burada durup düşünmemiz gereken önemli bir nokta var: Bu teknolojileri kullanırken üretkenliğimizi ve bireysel katkımızı tamamen yapay zekâya kaptırma eğilimi.
Eğer yapay zekâya “her şeyin yerine geçecek bir güç ” gözüyle bakarsak, zamanla düşünme, analiz etme, sezgisel kararlar alma gibi insani yetilerimizi pasifleştirme riskiyle karşı karşıya kalabiliriz. Zihin, tıpkı bir kas gibi egzersiz ister. Eğer sürekli otomatik makineleştirilmiş sistemlere güvenerek karar verme süreçlerinden çekilirsek, entellektüel gerileme yaşamak kaçınılmaz olur.
Özellikle özel sektör ; daha çok verimlilik , daha çok efor ve daha az maliyet odaklı hareket ettiği için günümüzde, yapay zekânın bilinçsiz aşırıya kaçan kullanım şekli , düşünce kıtlığına yakalanan çalışanlar üzerinde ciddi bir baskı unsuru haline gelebilir. Bu da dolaylı yoldan bir tür kurumsal mobbinge dönüşebildiği gibi doğrudan da kişinin her alanda üretkenliğini elinden alma gibi bir risk faktörü taşımaktadır. Tüm çalışanlarından tıpkı robot gibi aynı hızda, aynı kalite ve hatasız performansı bekleyen işverenler ; bireysel farklılıkları, insani sınırları ve ruhsal sağlığı göz ardı ederek kaş yapayım derken göz çıkarma deyimini gerçekleştirmiş olabilir işgörenlerini kaybederek. Bu bağlamda yapay zekâyı tamamen reddetmek de elbette gerçekçi değildir. Aksine, onu bir tehdit yerine “ortak” olarak görmek daha doğru bir yaklaşımdır.
Bilinçli şekilde kullanıldığında yapay zekâ, insan kaynaklarının pek çok rolünde destekleyici, bir unsur haline gelir . Ancak , Sayfa 2/2 yapay zekâ verileri analiz etmede üstün olabilir ama empati kurma, insan ilişkilerini yönetme, ilham veyahut vizyon geliştirme gibi nitelikler hâlâ insana özgü davranış biçimidir. Yani korkmayın hâla size ihtiyaç var...
Geleceğin insan kaynakları yöneticileri, bu dengeyi kurabilen kişiler olacaktır ve yapay zekâ ile işbirliği yapıp, daha doğru kararlar alarak insan odaklı bir yönetim anlayışını teknoloji ile güçlendirebilirler. Burada anahtar kavram ‘denge’dir. Teknolojiye ne tamamen sırt çevirmek ne de ona körü körüne teslim olmak gerekir.
Yapay zekâyı araç olarak kullanırken özveri, sezgi ve insan odaklı değerleri merkeze almayı sürdürmek, hem iş dünyasında hem de kişinin kariyer merdivenin de başarıları için olmazsa olmazdır.
Özetle; yapay zekâ, insan kaynakları yönetiminde hız, doğruluk ve verimlilik sağlayabilir. Ancak bu teknolojiyi bilinçli bir yaklaşımla, insanı ve insâni unsurları dışlamadan, aksine destekleyerek birleştirmek; hem çalışanın refahını hem de kurumsal başarıyı birlikte getirecek ve böylelikle gerçek gelişim, teknolojinin sunduğu fırsatlarla insan aklı ve duygusuyla birleştirebildiğimiz noktada başlayacaktır.
Reviewed by Elif Nur YILMAZ
on
Temmuz 05, 2025
Rating:
Hiç yorum yok: